- MPS de Zonnebloem
- Tour d'Alice: Fietsen voor De Zonnebloem
Tour d'Alice: Fietsen voor De Zonnebloem
Henk, Mirjam en Iris Steinmann
€ 2.160 Opgehaald
van totaal € 1.500 (144%)
Afgesloten
Tour d'Alice
Op 24 juni 2019 is het tien jaar geleden dat onze lieve vrouw, moeder, zus en vriendin Alice Steinmann-Koutstaal veel te jong overleed.
In herinnering aan haar en haar onvermoeibare inzet voor de Zonnebloem, fietsen wij drie dagen om geld op te halen.
Alice zette zich met veel enthousiasme in voor de Zonnebloem, waar haar studie verpleegkunde meer dan gewenst was.
Ze ging mee op vrijwilligersreizen en kwam elke keer terug met mooie verhalen van bijzondere mensen.
Op 24 juni 2009 kwam hier een eind aan, nadat ze vijf weken eerder in Berlijn onwel werd en in een coma raakte.
Ze werd nooit meer wakker.
Dit jaar is het 10 jaar geleden.
Daarom willen wij, haar man en twee dochters, ons nog één keer hard maken voor het goede doel waar zij zich zo lang voor heeft ingezet.Vanuit Duitsland zullen wij terug fietsen naar haar graf, 210 kilometers lang.
Help ons om een zo groot mogelijk bedrag op te halen, in gedachtenis aan deze bijzondere vrouw en het fantastische werk wat de Zonnebloem doet!Doneer hier op de site van De Zonnebloem of ga naar onze website Doneeractie.nl en lees ons hele verhaal!Jij helpt toch ook?
Liefs, Henk, Mirjam en Iris
P.s. De avonturen zijn te volgen via het Reisblog Tour d'Alice
Laatste blogs
Bekijk alle
Nieuw eindbedrag:
28-06-2019 | 10:17
Het geld blijft nog binnen komen.
We staan inmiddels op €19,10
Wat zijn we trots!!!
Dag 3: Woudenberg - Begraafplaats Schollevaar, Capelle a/d IJssel
24-06-2019 | 00:00
Maandag 24 Juni 2019.Tien jaar later...En dan is de laatste dag aangebroken. We hebben een zwoele nacht achter de rug, waarin het maar niet donker leek te worden. Om half 6 worden we langzaam al wakker door het licht wat de hotelkamer in schijnt. Omdat er voor vandaag boven de 30 graden is voorspeld, zou het natuurlijk verstandig zijn om zo vroeg mogelijk op de fiets te stappen. Toch blijven we nog even liggen en pakken nog een beetje rust. We weten dat we een lange, moeilijke dag voor de boeg hebben. We pakken alvast de spullen bij elkaar en nog voor half 8 zitten we aan het ontbijt. Dat is weer een heerlijke start van de dag en pept ons even op. We zien allemaal een beetje op tegen deze dag. Vanwege de warmte, de zadelpijn, de andere pijntjes die we inmiddels hebben en omdat het vandaag natuurlijk ook echt 24 juni is. Vandaag is het 10 jaar geleden dat Alice is overleden. 10 jaar! Zo lang en toch ook nog maar zo kort geleden, dat we rond haar bed zaten en zagen dat ze het leven hier los liet. Maar ook al is ze hier niet meer, we dragen haar nog wel met ons mee.Juist op deze dag, waar we alle kracht voor kunnen gebruiken. Om half 9 zitten we dan weer op de fiets en laten Woudenberg achter ons. De bedoeling is om in de buurt van Houten koffie te drinken. We voelen nu de warmte al over ons vallen, maar gelukkig staat er wel een beetje wind. Al gauw fietsen we weer in het bos, waar het heerlijk koel is. Alhoewel we langs een drukke N-weg fietsen, is het wel heel mooi hier. Al vanaf het begin moeten we wel steeds even aanzetten, want we gaan wel continu omhoog en omlaag. Dat kost toch best wat energie. We komen voorbij de KNVB campus in Zeist, langs Austerlitz en zien dan op de borden aangegeven dat we ook in de buurt van Slot Zeist zitten. Omdat we graag nog een foto willen maken voor De Zonnebloem, met onze gesponsorde T-shirts en vlag, stelt Mirjam voor om dit bij slot Zeist te doen, zodat we een mooie achtergrond hebben. Dat is een goed idee. We hoeven er niet eens zo veel voor af te wijken van onze route, want voor we het weten staan we voor Slot Zeist. Er is alleen niemand te bekennen in de buurt om even een foto van ons te kunnen maken. Terwijl Iris al staat te klooien met haar telefoon om de zelfontspanner in te stellen, komt er een auto het plein van het Slot opgereden. De vrouw in de auto wil ons graag helpen en is ook meteen geïnteresseerd in onze tocht. We doen ons verhaal en ze maakt van ons een foto. Wat een leuke ontmoeting weer!Net als we klaar zijn om onze rit verder te vervolgen naar Houten, waar we koffie zouden drinken, laat Mirjam weten dat ze eerst snel naar de wc moet. Ze had vanmorgen al diarree en dat lijkt nu weer op te komen. We zoeken snel naar een restaurant en gelukkig is deze niet ver weg. Arme Mirjam, dat is echt rot op zo'n dag als dit!Heeft waarschijnlijk toch te maken met de inspanningen van de afgelopen dagen en met een stukje spanning. Omdat we nu toch een stop hebben, besluiten we hier maar even wat te drinken. We bespreken meteen dat het sowieso vandaag, gezien de warmte, handig is om wat vaker kort te stoppen om even goed te drinken en verkoeling te zoeken. Na deze eerste stop, gaan we verder richting Bunnik en Houten. Dit gedeelte van de rit verloopt onrustig. We stoppen vaak om te drinken, dan weer om ons in te smeren, dan weer omdat 1 van ons moet plassen (dit doen we soms ook in de bosjes, omdat we niet vaak een gelegenheid tegenkomen waar we kunnen plassen...) en dan weer omdat Henk even de route wil checken. We hebben allemaal het gevoel dat het niet erg opschiet zo, maar door de warmte is het ook niet anders. Gezien de tijd die we steeds kwijt zijn aan deze korte stops, besluiten we om vandaag niet uitgebreid te gaan lunchen, maar om onze lunch in een supermarkt te kopen en dit buiten op ene bankje ergens op te eten. Rond 12 uur fietsen we in het dorp IJsselstein, waar een grote Albert Heijn is.Als we daar binnen stappen, komt de heerlijke koelte ons tegemoet. Wat zou het heerlijk zijn als we hier binnen onze lunch zouden kunnen eten op een bankje! Maar helaas, zo groot is deze Albert Heijn nou ook weer niet. We kopen wat broodjes, maaltijdsalades en flesjes drinken en vervolgen onze weg. We willen proberen om nog een klein uurtje door te fietsen, omdat we zo vroeg mogelijk zo veel mogelijk kilometers willen maken. Door de vertragingen in de ochtend, hebben we er nu pas 30 kilometer op zitten. We hebben dus nog wel wat in te halen. Vol goede moed trappen we door, maar de warmte gaat ons steeds meer tegenstaan. Dat we midden in de brandende zon op een lange rechte weg fietsen, helpt daar niet aan mee. Ook krijgen we toch wel steeds meer trek en helpen de tussendoortjes niet genoeg om de honger te stillen. Iris ziet het op een gegeven moment niet meer zitten en roept dat we toch maar eerder moeten stoppen om de lunch op te eten. Maar hoe we ook zoeken, nergens in de hele omgeving is een geschikte schaduwplek te vinden om de lunch even rustig op te eten. Geen bankjes, geen restaurantjes, in de wijde omgeving geen dorpjes, alleen maar huizen langs de kant van de weg en uitgestrekte weilanden die in de volle middagzon liggen. We fietsen en fietsen, tot het echt niet meer gaat en Iris roept dat ze haar fiets aan de kant zet. Mirjam reageert snel en schiet een erf van een boerderij op. Er staat een camper op het erf, maar verder lijkt het verlaten. Er is een stukje gras met een paar bomen, waardoor er een stukje schaduw is. We kijken om ons heen of we iemand zien. Het lijkt er op dat er niemand is, dus we gooien onze fietsen aan de kant en gaan gewoon op het gras zitten om te eten en te drinken. Langzaam komen we weer een beetje bij, het eten en drinken doet ons goed. Als Mirjam en Iris languit in het gras nog even uit liggen te puffen, ziet Mirjam ineens een bericht op haar telefoon. We hebben nog een donatie gekregen. In het bijgevoegde bericht staat: "Veel succes nog met jullie tocht! Groeten van Elsbeth, de mevrouw van de bakker afgelopen zondag in Eerbeek." Dat is van die vrouw die ons gisteren aansprak op het pleintje in Eerbeek, waar we koffie hebben zitten drinken en die we een folder hebben meegegeven. Wat ontzettend lief. hier krijgen we meteen weer nieuwe energie van. We hebben weer de motivatie om verder te gaan. Als we naar de fietsen lopen, komt er een man met een hond het erf op. Het blijkt de eigenaar van de boerderij en camper te zijn. Hij vraagt ons of we nog even water willen bijvullen. Dat laten we ons geen 2 keer zeggen! Achter de camper staat een wasbak waar we lekker koud water kunnen tappen. We bedanken de man hartelijk, weer zo'n fijne ontmoeting! Nu lukt het ons wel om weer even door te zetten. We vervolgen onze route richting Vlist. Met een klein stukje tegenwind fietsen we langs dorpjes als Polsbroekerdam en Polsbroek. Volgens Google Maps is het vanaf Vlist nog zo'n 25 kilometer naar Capelle aan den IJssel. Een kippenstukje zou je zeggen, maar voor ons op dit moment nog best wel veel. We besluiten om het laatste stuk gewoon iedere 20 a 30 minuten even te stoppen om wat te drinken in de schaduw en de benen te strekken. Rond Ouderkerk aan den IJssel zullen we dan nog een laatste stop doen bij een restaurantje ergens, voordat we bij ons einddoel zijn. Deze afspraak werkt goed voor ons. De korte stopjes werken net even genoeg om ons op de been te houden.We voelen ook dat de lunch zin werk doet en een extra banaan doet ook wonderen. Natuurlijk helpt het ook dat het einddoel langzaam in zicht komt. We zijn heel dichtbij! Nu gaan we het halen ook! Mirjam en Iris hebben allebei een foto van Alice in het zicht op hun fiets. Iedere keer als we daar naar kijken, weten we weer waarom we dit zijn begonnen en krijgen we weer nieuwe kracht. Ter hoogte van Berkenwoude, gaan we al uitkijken naar een terrasje om nog een laatste drankje met z'n drieën te doen. Dit blijkt een lastige klus te zijn op maandag, alles is gesloten. Ook in Ouderkerk aan den IJssel blijkt er nergens een mogelijkheid. Dat is jammer. We besluiten om dan maar eerst het pontje op te gaan en aan de overkant een plekje te zoeken. We varen over naar Nieuwerkerk aan den IJssel. Daar aan de overkant zit Leefhuis de Olifant, waar we tijdens onze trainingen ook al eens een drankje hebben gedaan. Helaas is ook dit restaurant gesloten op maandag. We fietsen verder door het het bos van Hitland, langs de golfbaan. We weten dat we nog 1 plek op onze route tegen komen, die misschien wel open is en dat is De Rode Leeuw. En ja hoor, daar aangekomen blijken ze open te zijn! Het is belachelijk dichtbij ons einddoel, slechts 5 kilometer ervandaan. Toch willen we dit avontuur graag met z'n drieën afsluiten, voordat we zo meteen weer herenigd worden met onze gezinnen. En, niet geheel onbelangrijk, Henk krijgt nog een keer een cappuccino. En geloof me, dat is voor iedereen gezelliger...We sluiten af met een laatste drankje samen en hebben eigenlijk niet veel woorden meer nodig. We zijn trots op elkaar en dankbaar dat het, ondanks de warmte, zo goed verlopen is. Dankbaar ook voor de fijne gesprekken en voor de lol die we hebben gehad. We zijn klaar voor de eindstreep. Met een heerlijk gevoel stappen we voor de laatste keer gezamenlijk op de fiets. Mirjam houdt al fietsend de vlag van De Zonnebloem vast, wat een hoop verbaasde blikken van voorbijgangers oplevert... Dan komt de, voor ons zo vertrouwde plek, begraafplaats Schollevaar, in zicht. Wat hebben we hier al veel herinneringen liggen. Zoals de eerste keer dat we hier kwamen met elkaar, om een mooie plek uit te zoeken voor het graf van Alice. Die plek vonden we op een toen nog leeg veld, onder een prachtige appelboom. Onder diezelfde appelboom stonden we enkele dagen later, toen we Alice naar haar laatste rustplaats brachten, omringd door honderden geliefden en bekenden. Deze plek werd later de plek waar we geregeld alleen of met elkaar naartoe gingen om Alice te gedenken, tegen haar te praten of om te huilen omdat we haar even misten. Ook nu nog, 10 jaar na het overlijden van Alice, is het een belangrijke en bijzondere plaats voor ons. Dat we deze mooie tocht juist op deze plek afsluiten, geeft de tocht nog een beetje extra glans. Het laat zien waar wij dit allemaal om begonnen zijn en dat is Alice herinneren, om wie ze voor ons was en nog steeds is. Om 10 over half 5 rijden we de begraafplaats op, naar het graf van Alice. Vanuit de verte horen we al geklap en daar staan ze dan: Lydia, Bas, Jan, Evy, Finn en Elin! We worden onthaald met bloemen, kusjes en dikke knuffels! Wat een steun zijn deze mensen voor ons geweest! Zonder hen hadden we dit allemaal niet kunnen doen. We zetten met elkaar zonnebloemen en rozen neer bij het graf en steken de kaars aan. Er blijken ook al 4 rozen te staan van Dick en Pauline, de beste vriendin van Alice. Voor ons alle drie een roos en ook 1 voor Alice, wat ontzettend lief! Ook worden we nog verrast door Eline, vriendin van Iris, die ons komt feliciteren met ons behaalde doel. Ook zij heeft, net als zoveel anderen, enorm met ons meegeleefd. Dan is het tijd voor Bas om ons te laten zien wat we in totaal hebben opgehaald met onze actie voor De Zonnebloem. Hij houdt een bord omhoog met een ongelofelijk bedrag van €1820,-! Daar durven we wel mee aan te komen bij De Zonnebloem! Wat mooi dat we hier ook nog iemand blij mee kunnen maken! Dankzij iedereen die ons gesteund heeft en hieraan heeft bijgedragen!En dan is het tijd om afscheid te nemen van elkaar. We knuffelen elkaar nog een laatste keer en gaan dan ieder lekker naar ons eigen huisje. Vanavond weer in ons eigen bed, met een zeer voldaan gevoel! Binnenkort zullen we het bedrag mogen overhandigen aan de Zonnebloem.Uiteraard zullen we daar nog een mooi bericht van schrijven inclusief de bijbehorende foto's.Voor nu: Aan iedereen die met ons heeft meegeleefd, ons heeft gesteund en/of heeft bijgedragen aan onze Tour d'Alice: Heel erg bedankt!Jullie steun en liefde maakte deze ervaring tot een bijzondere herinnering.Henk, Mirjam en Iris
€ 2.160 Opgehaald
Mijn doel
€ 1.500
|
Bereikt
144%
Afgesloten
Over de Zonnebloem
Bij de Zonnebloem draait het om mensen. We brengen ze bij elkaar. Staan voor ze klaar. En zetten alles op alles om mensen met een handicap een onvergetelijke dag te bezorgen. Een lichamelijke beperking hoeft wat ons betreft nooit een belemmering te zijn. Iedereen moet volop van het leven kunnen genieten. De Zonnebloem. Er kan zoveel meer dan je denkt.
Laatste donaties
Anoniem
16-07-2019 | 09:19
via
01-07-2019 | 09:51
Anoniem
Mooi actie! Volhouden!
23-06-2019 | 16:12
Anoniem
19-06-2019 | 07:18
Anoniem
17-06-2019 | 10:52
Sponsoren
